'Rough Ruby'

2022-23 rough ruby cristals, tie-dye coloured silk velvet, foam 65 x 45 x 32 cm

'Le Lac'

2023, car glass, tie-dye coloured silk velvet, foam 55 x 33 x 25 cm

'Waterloo Blues'

2023, textile, 40 x 50 x 15 cm

'Blues and a Bear'

2023, textile, fillers, wood, 95 x 90 x 215 cm

'Silky, Wooly and Black'

2023, textile, fillers, wood, 90 x 80 x 215 cm

'Garden of lost Memories'

'Silky Memories'groeide in 2023 uit tot een installatie van 14 delen, die afhankelijk van de omgeving, op verschillende manieren gecombineerd kunnen worden.

'Silky Memories' grew in 2023 into an installation of 14 parts, which can be combined in different ways depending on the environment.

BIGART 2022 in de Bijlmerbajes

‘Silky Memories’, 2022
installation
silk, textile, urethane rubber, mother of pearl beads, fillers 250 x 100 x 235 cm (variable)

Voor deze installatie gebruikte ik zijde van oude versleten kimono’s en glitterend textiel van afgedankte glamourachtige avondjurken en parelkettingen, die ik vond op het Waterlooplein in Amsterdam dat ik iedere dag passeer op weg naar mijn atelier. De huid van de installatie daagt uit om te voelen, te strelen of er misschien in te knijpen. Het zintuiglijk ervaren staat voorop, zoals je ook een landschap, een regenbui, een zonsondergang, of andere natuurfenomenen ervaart. In deze installatie vermengt zich het landschappelijke met de menselijke maat en een menselijke cultuur, misschien uit andere tijden en uit verre streken. Het werk is met de hand in elkaar genaaid en kreeg langzaam, laag voor laag gestalte. Een traag groeiproces zoals ook het landschap continue onderhevig is aan veranderingen en zich beweegt in een cyclus van ontstaan en vergaan.

For the installation 'Silky Memories' I used silk from old worn-out kimonos and glittery textiles from discarded glamorous evening dresses and pearl necklaces, which I found on the flea market Waterlooplein in Amsterdam where I pass every day on my way to my studio. The skin of the installation challenges you to feel, caress or perhaps squeeze. The sensory experience is paramount, just like you experience a landscape, a rain shower, a sunset, or other natural phenomena. In this installation, the landscape mixes with the human dimension and a human culture, perhaps from other times and distant regions. The work is stitched together by hand and slowly, layer by layer, it took shape. A slow growth process, just as the landscape is continuously subject to changes and moves in a cycle of creation and decay.

‘Lichtzinnigheid en woelige baren’ een expositie in mei 2022 op Air vrachtschip ‘de Kabouter’ in Schiedam.

Deze solo-expositie van installaties, objecten, tekeningen en foto’s, was verdeeld over de verschillende ruimtes van het schip.
Op de afbeelding zijn in het ruim van het schip, de werken ‘Lichtzinnigheid’ (2022), ‘Rolling Landscape’ (2021), ‘Alu’ (2020) en ‘Sneeuwklompjes’ te zien.

‘Lichtzinnigheid in barre tijden’, 2022
‘Frivolity in Barren Times’, 2022

Transparant organza kreeg structuur door smokwerk te creëren met rimpelelastiek op de naaimachine. Daarna werden er zakken van gemaakt, die gevuld werden met polystyreen-korrels.
Van deze transparante zakken met verleidelijke kleuren werd een installatie gevormd, waarin lichtheid en luchtigheid een hoofdrol speelt. Het refereert aan fantasieën, dromen, verlangens en sensualiteit. Verlangens naar andere tijden, naar verre oorden, naar het onbekende. Er wordt een spel gespeeld met sculpturale eigenschappen als binnenkant- buitenkant, structuur en oppervlak, zacht en hard.

Transparent organza was given structure by creating smocking through wrinkle elastic on the sewing machine. After that, bags were made, which were filled with polystyrene granules.
An installation has been created from these transparent bags with seductive colors, in which lightness and levity play a leading role. It refers to fantasies, dreams, desires and sensuality. Longing for other times, for faraway places, for the unknown. A game is played with sculptural properties such as inside and outside, structure and surface, soft and hard.

‘Rolling landscape’

Begin 70er jaren zag ik op televisie een programma over een groep kunstenaars die te gast waren bij, de toentertijd in de kunstwereld zeer bekende, boer Albert Waalkens in het Groningse Finsterwolde. Kunstenaars van over de hele wereld logeerden daar om er hun avant-gardistische kunstprojecten te realiseren.
Op onze kleine zwart-wit televisie zag ik hoe er pu-foam in de voren van de Groningse kleiakkers werd gegoten en ik was stomverbaasd. Mijn fascinatie voor landart was geboren, evenals de fascinatie voor de paradox tussen het natuurlijke en het onnatuurlijke.
De installatie Rolling Landscape refereert aan jeugdherinneringen, aan akkers in de oude zeeklei van polderlandschappen, maar ook aan de met zwarte lava doorspekte gletsjerlandschappen van IJsland waar ik in 2017 doorheen reisde.
Rolling Landscape ontstond doordat grillige sporen van pu-foam min of meer ongecontroleerd hun eigen gang gingen. Ik bedekte het foam met tie-dye geverfd zijde-fluweel. Een verbintenis tussen het natuurlijke en het kunstmatige.

In the early 1970s I saw a program on television about a group of artists who were guests of the farmer Albert Waalkens in Finsterwolde, Groningen, who was very well known in the art world at the time. Artists from all over the world stayed there to realize their avant-garde art projects.
On our small black and white television, I saw how PU foam was poured into the furrows of the clay fields in Groningen and I was stunned. My fascination for land art was born, as was the fascination for the paradox between the natural and the unnatural.
The installation Rolling Landscape refers to childhood memories, to fields in the old sea clay of polder landscapes, but also to the black lava laced glacial landscapes of Iceland that I traveled through in 2017. Rolling Landscape was created because erratic traces of pu-foam went their own way more or less uncontrollably. I covered the foam with tie-dye dyed silk velvet. A union between the natural and the artificial.

Twilight 4, 2021

Materiaal: silk velvet, pu foam, wood
212 x 180x 65 cm

‘Twilight 4’ ontstond als een tekening in de ruimte door steeds weer nieuwe lagen aan te brengen die alsmaar verder reiken. Als een zich naar boven slingerend bergpad. Het is als een fragment uit een eindeloos natuurlijk proces. Ik dacht hierbij aan het werk ‘Stairway to Heaven’ van Brancusi.
Het oppervlak bedekte ik met oogstrelend, verleidelijk, zinnelijk fluweel dat ik heb geverfd met textielverf in de tie dye techniek.
Als reactie op het eerdere gifgroene werk Swamp uit 2020 koos ik voor schakeringen tussen felrood en geel, wat associaties opriep met de kleuren van een zonsondergang of zonsopgang.

'Twilight 4' was created as a drawing in space by continuously applying new layers that reach further and further. Like a winding mountain path. It is like a fragment of an endless natural process. I was thinking of Brancusi's work 'Stairway to Heaven'.
I covered the surface with an eye-catching, seductive, sensual velvet that I dyed with fabric paint in the tie dye technique.
In response to the earlier bright green work Swamp from 2020, I chose shades between bright red and yellow, which evoked associations with the colors of a sunset or sunrise.

Swamp, 2020

Silk velvet, pu foam, reinforcement iron
150 x 150 x 100 cm

In Drenthe, in de omgeving van mijn geboortedorp, bezocht ik in 2020 een natuurreservaat met veengronden en gifgroene moerassen. Terug in mijn atelier in Amsterdam verfde ik een lap verleidelijk zacht zijde fluweel in deze heldere groene kleur.
Ook bezocht ik het Waterloopbos, een voormalig proefterrein van het Waterloopkundig Laboratorium. Er lagen in het water halfvergane industriële overblijfselen, overwoekerd met gifgroen wier en mos. Het werd een aanleiding voor het werk Swamp, waarbij ik betonijzer-restanten en pu foam van een oude sculptuur beplakte met het gifgroene fluweel.

In Drenthe, near my native village, I visited a nature reserve in 2020 with peat soils and acid green swamps. Back in my studio in Amsterdam I dyed a piece of seductively soft silk velvet in this bright green color. I also visited the Waterloopbos, a former experimental site of the Waterloopkundig Laboratorium. There were half-decayed industrial remains in the water, overgrown with acid green weed and moss.
It became a motive for the work Swamp, in which I covered the reinforcement bars and pu foam of an old sculpture with the acid green velvet.

Copper, 2020

Textile, pu foam
height: 220 cm, diameter: 120 cm

Het oppervlak van de sculptuur Copper is van koperkleurig elastisch textiel.
Genaaide vormen zijn volgespoten met foam. Door de expansie en de stolling van het foam groeide het werk als een tekening in de ruimte. Tijdens het expanderen stroomde het foam soms buiten de genaaide vormen en vroeg het beeld erom die plekken af te dekken met nieuwe vormen. Het toeval had de regie. Er ontstonden stromingen, richtingen, bewegingen die ik volgde.
De koperkleurige huid lijkt hard, maar is zacht. De opgeblazen vormen zijn verleidelijk door hun glans en hun veerkracht en nodigen uit tot aanraken, voelen, erin willen knijpen. Er is geen voorstelling, geen verhaal. Er is slechts massa en materie. Een achtergebleven herinnering aan een proces, een gestolde gebeurtenis die heeft plaats gevonden zoals ook een hevige regenbui of een wervelstorm kan plaats vinden.
Het werk ontstond tijdens de Covid lock down in 2020.

The surface of the Copper sculpture is made of copper-colored elastic textile.
Sewn shapes are filled with foam. Due to the expansion and solidification of the foam, the work grew like a drawing in space. During expansion, the foam sometimes flowed outside the sewn shapes and the image asked to cover those spots with new shapes. Coincidence ruled. Currents, directions, movements arose that I followed.
The copper-colored skin seems hard, but it is soft. The inflated shapes are seductive because of their brilliance and their resilience and invite you to touch, feel, want to squeeze.
There is no interpretation, no story. There is only mass and consequence. A left-behind memory of a process, a solidified event that took place just as a heavy rain shower or a tornado can happen.
The work was created during the Covid lock down in 2020.

Schaduwkant, 2020

250 x 150 x 196 cm
textile, urethaan rubber, reinforcement iron, wood, filling

In Zuid-Marokko ontdekte ik oude traditionele doeken waarin de schaduwvormen van bergflanken waren ingeweven. Ze werden door de nomaden boven de tentingang gehangen om hun angsten voor donkere onbekende bergspelonken te bezweren.
Ik zag berbervrouwen die onder hun grote omslagdoeken wijde rokken van zwart kant droegen; Touaregs die zich hulden in grote wijde gewaden; Spaanse vrouwen die tijdens de Semana Santa hun lange mantillas van zwart kant over hoge haarkammen drapeerden; traditionele feestkostuums van zijden gobelinstoffen.
Dit textiel verwerkte ik in Schaduwkant. Een berglandschap met menselijke proporties, beladen met betekenissen, tradities en emoties, ongebonden aan grenzen.

In South Morocco I discovered old traditional woolen textile in which the shadow shapes of mountain slopes were woven. They were hung over by the nomads over their tent entrance to exorcise their fears of dark unknown mountain caverns.
I saw Berber women wearing wide skirts of black lace under their large shawls; Touaregs wrapped in great wide robes; Spanish women who draped their long black lace mantillas over high hair combs during Semana Santa; traditional party costumes made of silk gobelin fabrics.
I used these textiles in Schaduwkant. A mountain landscape with human proportions, loaded with meanings, traditions and emotions, unbound by borders.